Radosna twórczość-dalsze losy Madzi i Kamila

Ciekawe skąd karetka wiedziała gdzie ma przyjechać, przecież Magda nie zdążyła podać adresu^^.

Może dzwoniła z komórki i ją namierzyli? ;p

Nie...ta karetka poznała kiedyś Madzię na dyskotece, odprowadziła ją do domu i stąd wie gdzie Madzia mieszka ;p

No to piszcie dalej :]

Nie, przecież oni mają specjalne urządzenia, pożyczone od Marsjan i potrafią namierzyć każdego:>:>.

-Po co tu przyszłaś - rzucił Kamil z oburzeniem do Magdy
-Bo Cię kocham? - odpowiedziała cicho
-Lepiej idź do Pawełka. On teraz wszystkich potrzebuje. Potrzebuje nawet jak nie jest przytomny, ale napewno cieszy się, że sterczycie pod drzwiami sali w której leży - zadrwił Kamil
-Kamil, proszę nie bądź zazdrosny. Paweł to tylko przyjaciel. Ciebie kocham najbardziej. Nie kłóćmy się przez niego - sugerowała Magda. Ja tak się tym przejełam i nie pomyślałam o tym, jaki to może być skutek dla naszego związku. Przepraszam - Dokończyła
Na znak rozejmu dali sobie namiętnego całusa, trwającego dobrą chwilę czasu. Nagle wszedł Piotrek. Powiedział, że Paweł odzyskał przytomność. Ale stał jak wryty, ponieważ nikt nie przejmował się jego słowami. Magda i Kamil nie przerywali sobie. Opuścił salę Kamila i poszedł opowiedzieć wszystko Kindze...

-Zostaw ich... Przecież się kochają. Sami dobrze wiemy, ile musieli przejść, żeby do siebie dotrzeć. Nie zakłócajmy tego...- powiedziała Kinga i przytuliła męża.
-Dobra... Ale to nie będzie dla Pawła przyjemne. Chodźmy do niego.
Tak też zrobili. Paweł na widok brata i bratowej uśmiechnął się.
-Witaj wśród żywych bracie- przywitał go Piotrek.
-Brakowało nam ciebie... Dobrze, że to się tak skończyło- Dodała Kinga.
-Cześć! A... Gdzie jest Magda?- Próbował silić się na obojętność Paweł. Młode małżeństwo wymieniło spojrzenia i Kinga odpowiedziała: ...

Na mnie nie liczcie - nie mam weny (a kiedy miałam ;])...

Przepraszam, niechciałabym przeszkadzać...-powiedziala cicho Kinga..Madziu mogę cię na chwile prosic?
-Wy kobiety to naprawde macie wyczucie czasu -powiedział zartobliwie Kamil
-Wrócę za chwilę..dobrze? -Madzia zapytala Kamila
-Jasne, jasne...idz tylko nie na dlugo Wink

Madzia wyszła na korytarz z Kingą.
-Coś się stało?-Madzia zapytala Kinge
-Nie, wszytsko ok. Paweł wypytuje o Ciebie
-To już lepiej się czuje? Uff, całe szczęście...to chodzmy do niego...Madzia już chciala ruszyc w stronę sali Pawła ale Kinga chwycila ją za ręke..
-Madzia, lepiej żebyś mu od razu powiedziala...
-Ale co? Chodzi Ci o Kamila? Mysmy juz rozmawiali na ten temat i chyba wszystko sobie wyjasnilismy
-No nie wiem, mnie się wydaje ze Paweł ma nadzieje, ze znowu będziecie razem...
Madzia skinęła głowę w dół...
-Kinga to jest bezsensu...-powiedziala Madzia.Ich rozmowe przerwał/a...

Paweł. Podsłuchiwał rozmowę dziewczyn, ponieważ Piotrek poszedł do lekarza po szczegółowe wyniki badań Pawła.
- Teraz już wszystko rozumiem - Paweł z powrotem poszedł do swojego łóżka.
Magda dziwnie się czuła, ale jednocześnie odczuwała ulgę. Nareszcie skończył się ten koszmar.
Kinga poszła do sali Pawła. Leżał on z zamkniętymi oczami.
-Jak się czujesz?
- A jak myślisz? - odpowiedział surowo
- Nie obraź się Paweł, ale sam dążyłeś do tego aby Magda cię nie kochała. Dawałeś jej tylko nadzieję na przyjaźń a teraz oczekujesz od niej uczucia i jesteś zazdrosny. To tylko twoja wina.

I powiedziała że nie mogą być razem że kocha Kamilaiże za późnoa już żeby byli razem.

Po czym wybiegła ze szpitala i wpadła na ojca Kamila, który przyjechał w odwiedziny do syna.
- Gdzie tak gnasz, Magdaleno?
- Przepraszam pana ale nie mam teraz ochoty na rozmowę.
Ojciec Kamila pogładził Magdę o głowie, ale ta odsunęła się z oburzeniem.
- Co pan robi?! Łapy przy sobie!!
Zawstydzony stary Gryc poszedł do syna... który sytuację ojca z Magdą obserwował przez okno...

Kamil był wsciekły na ojca, w ogole nie chciał z nim rozmawiać. Zamienił z nim tylko kilka słow i kazal mu się wysonić ze swojego życia...
W tym samym czasie Madzia stała samotnie na moście. Obserwowała rzekę i rozmyślała. Nie jedna łza spadła z jej policzka. W pewnej chwili spostrzegła,że ktoś płacze, odejrzała się i zobaczyła, młodą dziewczynę, ktora opierala sie o barierke i ocierała zły. Wyglądala na bezdomną. Dotknęła, jej ramienia, ta obrociła się.
-Przeparszam, czy ja mogę w czyms pomoc? Dlaczego płaczesz?
Dziewczyna nie odpowiadała...i przypominała kogoś Madzi. W pewnej chwili dziewczyna uświadomiła sobie,że to jedna z byłych dziewczyn Kamila..Emilka...